Choroba, którą należy brać na poważnie

Pierwsze zasygnalizowane przypadki w kwietniu 2011 roku dotyczyły przede wszystkim osób, które powróciły z podróży po Europie, głównie z Francji. Jednakże, odra przenosi się również lokalnie w Quebeku, jak odnotowuje Dyrekcja Zdrowia Publicznego w tej prowincji.

Odra, nawet jeśli dotyka głównie dzieci, może nadejść w każdym wieku. Może trwać od jednego tygodnia do dwóch. Infekcja objawia się całością symptomów, takich jak gorączka, kaszel, cieknący nos, zapalenie spojówek oraz rumieńce na skórze.

Najczęściej zdarzającymi się powikłaniami odry są zapalenia ucha oraz infekcje płucne. Nieco rzadziej, odra może spowodować powikłania mózgowe, mogące prowadzić do stałych uszkodzeń mózgu, a nawet do zgonu. Około 10% przypadków odry może wymagać pobytu w szpitalu.

Wirus odry przenosi się drogą kropelkową, w powietrzu, poprzez kichanie albo kaszel, albo poprzez bezpośredni kontakt z wydzielinami z nosa albo z gardła zarażonych osób. Okres, w przeciągu którego wirus może się rozprzestrzeniać, zaczyna się około 4 dni przez pojawieniem się wyprysków skórnych i kończy się około cztery dni po ich pojawieniu się.

Dzieci generalnie są szczepione po raz pierwszy w 12 miesiący życia, a drugi raz, między 13 a 24 miesiącem życia. Te dwie dawki szczepionki (przeciwko odrze, różczyce i śwince) są niezbędne, aby osoby urodzone po roku 1980 były chronione, według kanadyjskiej Dyrekcji Zdrowia Publicznego.

Dyrekcja ta zaleca zresztą podawanie tej szczepionki wszystkim młodym ludziom oraz wszystkim dorosłym, którzy nie byli zaszczepieni. Dodajmy jeszcze, że osoby, które zostały zarażone i wyzdrowiały z odry, są uodpornione na tę chorobę na całe życie.