Badania przesiewowe w kierunku utraty słuchu są niewystarczające?

Pomimo stosowania środków do wykrywania i leczenia ubytków słuchu, głuchota pozostaje nadal częstym schorzeniem we Francji.

Według danych z SFORL, jedno dziecko na 1000 rodzi się z wadą słuchu.

Ustawa z 2010 określa zasady zaradzenia tej sytuacji. Tekst przyjęty w grudniu tego samego roku wprowadził obowiązek wykonania badania przesiewowego w celu rozpoznania trwałej wady wrodzonej utraty słuchu u noworodków przez regionalne ośrodki zdrowia. Jednak od tego czasu sytuacja niewiele się poprawiła.

Według profesora Denoyelle, otolaryngologa w Szpitalu Trousseau w Paryżu, lekarze nie są w stanie zapewnić badania przesiewowego dla 800 000 urodzeń rocznie: "Wraz z publikacją dekretu o badaniach przesiewowych mających na celu wykrycie wad słuchu u noworodków, wykonanie testu stało się obligatoryjne. Tymczasem żadne badania nie są organizowane w kraju dla kobiet w ciąży na oddziałach położniczych, a pediatrzy kierują dzieci do innych specjalistycznych ośrodków, które są przeładowane." 

W obecnej chwili badania są więc wykonywane w oparciu o inicjatywy oddziałów położniczych.

Sprawny słuch ma szczególny wpływ na rozwinięcie umiejętności mówienia w pierwszych dwóch latach od narodzin. Jeśli dziecko nie słyszy rozmowy swoich rodziców, samo nie posiądzie tej zdolności. Jeśli słyszy ich nieprawidłowo, będą się rozwijać u niego zaburzenia językowe.

Dlatego też badania w kierunku wykrycia wad słuchu powinny być systematycznie wykonywane przez profesjonalistów, bo dzieci niesłyszące po prostu bełkocą.

W innych przypadkach, przesiewowe badanie słuchu pozwalają wykryć związane z głuchotą inne zaburzenia, np. wewnątrzmaciczne zakażenie wirusem cytomegalii (objawiające się początkowo u 10 do 15% badanych głębokim upośledzeniem słuchu), zaburzenie równowagi, zaburzenia pracy serca, oczu i tarczycy, których konsekwencje mogą być bardzo poważne, jeśli nie zostaną wczesnej wykryte.